ये ग्राम्याः पशवो विश्वरूपा विरूपाः सन्तो बहुधैकरूपाः। वायुष्टानग्रे प्र मुमोक्तु देवः प्रजापतिः प्रजया संरराणः ॥

इन्द्रपुत्रे सोमपुत्रे दुहितासि प्रजापतेः। कामानस्माकं पूरय प्रति गृह्णाहि नो हविः ॥

उप त्वा नमसा वयं होतर्वैश्वानर स्तुमः। स नः प्रजास्वात्मसु गोषु प्राणेषु जागृहि ॥

पयस्वतीरोषधयः पयस्वन्मामकं वचः। अथो पयस्वतीनामा भरेऽहं सहस्रशः ॥

वेदाहं पयस्वन्तं चकार धान्यं बहु। संभृत्वा नाम यो देवस्तं वयं हवामहे योयो अयज्वनो गृहे ॥

इमा याः पञ्च प्रदिशो मानवीः पञ्च कृष्टयः। वृष्टे शापं नदीरिवेह स्फातिं समावहान् ॥ उदुत्सं शतधारं सहस्रधारमक्षितम्। एवास्माकेदं धान्यं सहस्रधारमक्षितम् ॥

उदुत्सं शतधारं सहस्रधारमक्षितम्। एवास्माकेदं धान्यं सहस्रधारमक्षितम् ॥

शतहस्त समाहर सहस्रहस्त सं किर। कृतस्य कार्यस्य चेह स्फातिं समावह ॥

तिस्रो मात्रा गन्धर्वाणां चतस्रो गृहपत्न्याः। तासां या स्फातिमत्तमा तया त्वाभि मृशामसि ॥

उपोहश्च समूहश्च क्षत्तारौ ते प्रजापते। ताविहा वहतां स्फातिं बहुं भूमानमक्षितम् ॥

प्रजापतिः सलिलादाः समुद्रादाप ईरयन्नुदधिमर्दयाति। प्र प्यायतां वृष्णो अश्वस्य रेतोऽर्वाङेतेन स्तनयित्नुनेहि ॥

अदितिः श्मश्रु वपत्वाप उन्दन्तु वर्चसा। चिकित्सतु प्रजापतिर्दीर्घायुत्वाय चक्षसे ॥

प्रजापतिर्जनयति प्रजा इमा धाता दधातु सुमनस्यमानः। संजानानाः संमनसः सयोनयो मयि पुष्टं पुष्टपतिर्दधातु ॥

प्रजापते न त्वदेतान्यन्यो विश्वा रूपाणि परिभूर्जजान। यत्कामास्ते जुहुमस्तन्नो अस्तु वयं स्याम पतयो रयीणाम् ॥

यं वयं मृगयामहे तं वधै स्तृणवामहै। व्यात्ते परमेष्ठिनो ब्रह्मणापीपदाम तम् ॥

वैश्वानरस्य दंष्ट्राभ्यां हेतिस्तं समधादभि। इयं तं प्सात्वाहुतिः समिद्देवी सहीयसी ॥

राज्ञो वरुणस्य बन्धोसि। सोमुमामुष्यायणममुष्याः पुत्रमन्ने प्राणे बधान ॥

यत्ते अन्नं भुवस्पत आक्षियति पृथिवीमनु। तस्य नस्त्वं भुवस्पते संप्रयच्छ प्रजापते ॥

अपो दिव्या अचायिषं रसेन समपृक्ष्महि। पयस्वानग्न आगमं तं मा सं सृज वर्चसा ॥

सं माग्ने वर्चसा सृज सं प्रजया समायुषा। विद्युर्मे अस्य देवा इन्द्रो विद्यात्सह ऋषिभिः ॥

यदग्ने अद्य मिथुना शपातो यद्वाचस्तृष्टं जनयन्त रेभाः। मन्योर्मनसः शरव्या जायते या तया विध्य हृदये यातुधानान् ॥

परा शृणीहि तपसा यातुधानान्पराग्ने रक्षो हरसा शृणीहि। परार्चिषा मूरदेवाञ्छृणीहि परासुतृपः शोशुचतः शृणीहि ॥

अपामस्मै वज्रं प्र हरामि चतुर्भृष्टिं शीर्षभिद्याय विद्वान्। सो अस्याङ्गानि प्र शृणातु सर्वा तन्मे देवा अनु जानन्तु विश्वे ॥

एता अश्वा आ प्लवन्ते ॥

प्रतीपं प्राति सुत्वनम् ॥

तासामेका हरिक्निका ॥

हरिक्निके किमिच्छसि ॥

साधुं पुत्रं हिरण्ययम् ॥

क्वाहतं परास्यः ॥

यत्रामूस्तिस्रः शिंशपाः ॥

परि त्रयः ॥

पृदाकवः ॥

शृङ्गं धमन्त आसते ॥

अयन्महा ते अर्वाहः ॥

स इच्छकं सघाघते ॥

सघाघते गोमीद्या गोगतीरिति ॥

पुमां कुस्ते निमिच्छसि ॥

पल्प बद्ध वयो इति ॥

बद्ध वो अघा इति ॥

अजागार केविका ॥

अश्वस्य वारो गोशपद्यके ॥

श्येनीपती सा ॥

अनामयोपजिह्विका ॥

को अर्य बहुलिमा इषूनि ॥

को असिद्याः पयः ॥

को अर्जुन्याः पयः ॥

कः कार्ष्ण्याः पयः ॥

एतं पृच्छ कुहं पृच्छ ॥

कुहाकं पक्वकं पृच्छ ॥

यवानो यतिष्वभिः कुभिः ॥

अकुप्यन्तः कुपायकुः ॥

आमणको मणत्सकः ॥

देव त्वप्रतिसूर्य ॥

एनश्चिपङ्क्तिका हविः ॥

प्रदुद्रुदो मघाप्रति ॥

शृङ्ग उत्पन्न ॥

मा त्वाभि सखा नो विदन् ॥

वशायाः पुत्रमा यन्ति ॥

इरावेदुमयं दत ॥

अथो इयन्नियन्निति ॥

अथो इयन्निति ॥

अथो श्वा अस्थिरो भवन् ॥

उयं यकांशलोकका ॥

आदलाबुकमेककम् ॥

अलाबुकं निखातकम् ॥

कर्करिको निखातकः ॥

तद्वात उन्मथायति ॥

कुलायन् कृणवादिति ॥

उग्रं वनिषदाततम् ॥

न वनिषदनाततम् ॥

क एषां कर्करी लिखत् ॥

क एषां दुन्दुभिं हनत् ॥

यदीयं हनत्कथं हनत् ॥

देवी हनत्कुहनत् ॥

पर्यागारं पुनःपुनः ॥

त्रीण्युष्ट्रस्य नामानि ॥

हिरण्य इत्येके अब्रवीत् ॥

द्वौ वा ये शिशवः ॥

नीलशिखण्डवाहनः ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधरागरालागुदभर्त्सथ ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधराग्वत्साः पुरुषन्त आसते ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधराक्स्थालीपाको वि लीयते ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधराक्स वै पृथु लीयते ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधरागास्ते लाहणि लीशाथी ॥

इहेत्थ प्रागपागुदगधरागक्ष्लिली पुच्छिलीयते ॥

यदस्या अंहुभेद्याः कृधु स्थूलमुपातसत्। मुष्काविदस्या एजतो गोशफे शकुलाविव ॥

यदा स्थूलेन पससाणौ मुष्का उपावधीत्। विष्वञ्चा वस्या वर्धतः सिकतास्वेव गर्दभौ ॥

यदल्पिकास्वल्पिका कर्कन्धूकेव पद्यते। वासन्तिकमिव तेजनं यन्त्यवाताय वित्पति ॥

यद्देवासो ललामगुं प्रविष्टीमिनमाविषुः। सकुला देदिश्यते नारी सत्यस्याक्षिभुवो यथा ॥

महानग्न्यतृप्नद्वि मोक्रददस्थानासरन्। शक्तिकानना स्वचमशकं सक्तु पद्यम् ॥

महानग्न्युलूखलमतिक्रामन्त्यब्रवीत्। यथा तव वनस्पते निरघ्नन्ति तथैवेति ॥

महानग्न्युप ब्रूते भ्रष्टोऽथाप्यभूभुवः। यथैव ते वनस्पते पिप्पति तथैवेति ॥

महानग्न्युप ब्रूते भ्रष्टोऽथाप्यभूभुवः। यथा वयो विदाह्य स्वर्गे नमवदह्यते ॥

महानग्न्युप ब्रूते स्वसावेशितं पसः। इत्थं फलस्य वृक्षस्य शूर्पे शूर्पं भजेमहि ॥

महानग्नी कृकवाकं शम्यया परि धावति। अयं न विद्म यो मृगः शीर्ष्णा हरति धाणिकाम् ॥

महानग्नी महानग्नं धावन्तमनु धावति। इमास्तदस्य गा रक्ष यभ मामद्ध्यौदनम् ॥

सुदेवस्त्वा महानग्नीर्बबाधते महतः साधु खोदनम्। कुसं पीवरो नवत् ॥

वशा दग्धामिमाङ्गुरिं प्रसृजतोग्रतं परे। महान्वै भद्रो यभ मामद्ध्यौदनम् ॥

विदेवस्त्वा महानग्नीर्विबाधते महतः साधु खोदनम्। कुमारीका पिङ्गलिका कार्द भस्मा कु धावति ॥

महान्वै भद्रो बिल्वो महान्भद्र उदुम्बरः। महाँ अभिक्त बाधते महतः साधु खोदनम् ॥

यः कुमारी पिङ्गलिका वसन्तं पीवरी लभेत्। तैलकुण्डमिमाङ्गुष्ठं रोदन्तं शुदमुद्धरेत् ॥