पदार्थान्वयभाषाः - हे इन्द्र ! उतापि च। त्वं स्वर्णरे=हृदयप्रदेशे। सु=शोभनम्। मन्दस्व=तत्रोषित्वा मां हर्षय। कीदृशे स्वर्णरे। शर्यणावति=विनाशवति। स्वः सुखानि नृणाति नयति यत् तत्स्वर्णरम्। हृदयादेव सर्वाणि सुखानि जायन्त इत्यामनन्त पृष्टयः। यद्यपि सुखमयमेतत्स्थानं तथापि विनश्वरमेवेति शर्यणावच्छब्देन द्योत्यते। शर्यणा=विनाशः। शृ हिंसायाम्। या शीर्य्यते हिंस्यते विनश्यति सा शर्यणा। हे इन्द्र तव निवासे न तद्धृदयं पवित्रं भविष्यतीति प्रार्थ्यते। अपि च। विवस्वतः=सर्वभावेन परिचरितो मम। मती=मम बुद्धिम्। मत्स=मादय=आनन्दय। मतीत्यत्र सुपां सुलुगिति पूर्वसवर्णदीर्घः। यद्वा। शर्यणावति=बुद्धिमति। शर्यणा=बुद्धिः, या शारयति घातयति पापं सा शर्यणा। यद्वा। यया शीर्यन्ते विशीर्यन्ते दुष्कृतानि सा शर्यणा सुमतिः। सा प्रशस्ताऽस्यास्तीति शर्यणावान्। तस्मिन्। स्वर्णरे=स्वः सुखानां नरे नेतरि जने। हे इन्द्र ! सुमन्दस्व शोभनं हृष्य। तथा। विवस्वतः=सेवकस्य। मती=सुमत्या मत्स आनन्द ॥३९॥

पदार्थान्वयभाषाः - (इन्द्र) हे परमात्मन् ! (उत) अथ (शर्यणावति, स्वर्णरे) अन्तरिक्षसमीपस्थे स्वः (सुमन्दस्व) सुष्ठु तर्पय (विवस्वतः) उपासकस्य (मती, मत्स्व) स्तुत्या स्वयं तृप्यताम् ॥३९॥