तां वां॑ धे॒नुं न वा॑स॒रीमं॒शुं दु॑ह॒न्त्यद्रि॑भि॒: सोमं॑ दुह॒न्त्यद्रि॑भिः। अ॒स्म॒त्रा ग॑न्त॒मुप॑ नो॒ऽर्वाञ्चा॒ सोम॑पीतये। अ॒यं वां॑ मित्रावरुणा॒ नृभि॑: सु॒तः सोम॒ आ पी॒तये॑ सु॒तः ॥
tāṁ vāṁ dhenuṁ na vāsarīm aṁśuṁ duhanty adribhiḥ somaṁ duhanty adribhiḥ | asmatrā gantam upa no rvāñcā somapītaye | ayaṁ vām mitrāvaruṇā nṛbhiḥ sutaḥ soma ā pītaye sutaḥ ||
ताम्। वा॒म्। धे॒नुम्। न। वा॒स॒रीम्। अं॒शुम्। दु॒ह॒न्ति॒। अद्रि॑ऽभिः। सोम॑म्। दु॒ह॒न्ति॒। अद्रि॑ऽभिः। अ॒स्म॒ऽत्रा। ग॒न्त॒म्। उप॑। नः॒। अ॒र्वाञ्चा॑। सोम॑ऽपीतये। अ॒यम्। वा॒म्। मि॒त्रा॒व॒रु॒णा॒। नृऽभिः॑। सु॒तः। सोमः॑। आ। पी॒तये॑। सु॒तः ॥ १.१३७.३
स्वामी दयानन्द सरस्वती
फिर उसी विषय को अगले मन्त्र में कहा है ।
स्वामी दयानन्द सरस्वती
पुनस्तमेव विषयमाह ।
हे मित्रावरुणा नोऽर्वाञ्चा सन्तौ युवां वां यां वासरीं धेनुं नेवाऽद्रिभिरंशुं दुहन्त्यद्रिभिः सोमपीतये सोमं दुहन्ति तामस्मत्रोपागन्तं योऽयं नृभिः सोमः सुतः स वामापीतये सुतोऽस्ति ॥ ३ ॥
