भावार्थभाषाः - त्रिविधा वाग्भवति। या ब्रह्मचर्य्याश्रमे पूर्णविद्यापठनाय पूर्णायुः करणाय च सेव्यते सा प्रथमा। या गृहाश्रमेऽनेकक्रिययोद्योगसुखप्रापकफला विस्तीर्य्यते सा द्वितीया या च सर्वमनुष्यैः सर्वमनुष्येभ्यः शरीरात्मसुखवर्धनायेश्वरादिपदार्थविज्ञानप्रकाशिका वानप्रस्थसंन्यासाश्रमे खलूपदिश्यते सा तृतीया। न चैनया विना कस्यापि सर्वं सुखं भवितुमर्हति। अनयैव मनुष्यैः पूर्वोक्तो यज्ञोऽनुष्ठातव्यः। व्यापकेश्वरः स्तोतव्यः प्रार्थनीय उपासनीयश्च भवति। अनुष्ठितोऽयं यज्ञो जगति रक्षाहेतुः प्रेम्णा सत्यभावेन प्रार्थितश्चेश्वरस्तान् सर्वदा रक्षति। परन्तु ये क्रियाकुशला धार्मिकाः परोपकारिणा जनाः सन्ति त ईश्वरं धर्मं च विज्ञाय सम्यक् क्रियया साधनेनैहिकं पारत्रिकं च सुखं प्राप्नुवन्ति नेतरे ॥४॥

भावार्थभाषाः - वाणी ही तीन प्रकारची असते. प्रथम वाणी अर्थात ब्रह्मचर्यपूर्वक पूर्णविद्या प्राप्त करून दीर्घायू बनण्यासाठी स्वीकारली जाते ती. दुसरी वाणी म्हणजे गृहस्थाश्रमात विविध प्रकारची कामे करून सुख मिळवण्यासाठी विस्तारपूर्वक प्रकट केली जाते ती व तिसरी वाणी म्हणजे ईश्वराला जाणण्यासाठी वानप्रस्थ व संन्यासी विद्वान ज्या वाणीचा उपदेश करतात ती. (ज्यामुळे या जगातील सर्व माणसांची शरीरे व आत्मे यांचे सुख वाढते. ) या तिन्ही प्रकारच्या वाणीशिवाय कुणालाही सुख मिळू शकत नाही त्यामुळे याद्वारेच पूर्वोक्त यज्ञ व सर्वव्यापक ईश्वराची स्तुती, प्रार्थना व उपासना करणे योग्य आहे. ईश्वराची अशी आज्ञा आहे की, या नियमानुसार केलेल्या यज्ञाने जगात माणसांचे रक्षण होते. प्रेमाने व सत्याने प्रार्थना केल्यामुळे ईश्वर विद्वानांचे रक्षण करतो कारण तोच सर्वांच्या मुख्य अधिष्ठाता आहे; पण जी माणसे कर्मकुशल, धार्मिक व परोपकारी असतात तीच ईश्वर व धर्म यांना जाणून सम्यक साधनांनी मोक्षप्राप्ती करून इहलोक व परलोकाचे सुख प्राप्त करतात.