हे इन्द्र परमात्मन् आचार्य राजन् वा ! (येन) आनन्देन ज्ञानेन बलेन वा, त्वम् (आयवे) कर्मयोगिने पुरुषार्थिने। [एति कर्मशीलो भवतीत्यायुः ‘छन्दसीणः’। उ० १।२ इत्यनेन इण् गतौ धातोः उः प्रत्ययः।] (मनवे च) मननशीलाय च जनाय। [मन्यते जानाति मनुते अवबुध्यते वा यः स मनुः। ‘शृस्वृ०’। उ० १।१० इत्यनेन मन ज्ञाने, मनु अवबोधने वा धातोः उः प्रत्ययः।] (ज्योतींषि) अन्तःप्रकाशान् बाह्यप्रकाशान् वा (विवेदिथ) लम्भयसि, तेन आनन्देन ज्ञानेन बलेन वा (मन्दानः) मोदमानः त्वम् (अस्य बर्हिषः) अस्मिन् बर्हिषि हृदयासने, दर्भासने, राजासने वा (वि राजसि) विशेषेण शोभसे ॥२॥