प्रथमः—जीवात्मपरः। हे (कवे) मेधाविन् क्रान्तदर्शिन् (सोम) चन्द्रवद् वृद्धिशील जीवात्मन् ! त्वम् (दिवा) परमात्मज्योतिषा (संजग्मानः) संगच्छमानः सन् (स्वस्तये) उत्कृष्टजीवनाय। [अस्तिरभिपूजितः स्वस्तिरिति निरुक्तम्। ३।२१।१२।] (ऋधक्) ऋध्नुवन्, वर्धमानः भव। [ऋधगिति पृथग्भावस्यानुप्रवचनं भवति, अथापि ऋध्नोत्यर्थे दृश्यते। निरु० ४।२५] (सूर्यः) सूर्य इव प्रकाशमानः सन् (दृशे) मुक्तिमार्गं द्रष्टुम् (पवस्व) प्रयतस्व। [पवते गतिकर्मा। निघं० २।१४] ॥ द्वितीयः—चन्द्रपरः। हे (कवे) पृथिवीं परितो गन्तः। [कवते गतिकर्मा। निघं० २।१४।] (सोम) चन्द्र ! त्वम् (दिवा) सूर्यप्रकाशेन (संजग्मानः) संगच्छमानः (स्वस्तये) अस्मत्कल्याणाय (ऋधक्) एकैकया कलया प्रत्यहं वर्धमानो भव। तथा च पूर्णिमायाम् (सूर्यः) सूर्य इव सम्पूर्णप्रभामण्डलः सन् (दृशे) अस्माकं दर्शनाय (पवस्व) भूमण्डले स्वचन्द्रिकां प्रक्षारय ॥३॥ अत्र श्लेषालङ्कारः। सूर्यः इति लुप्तोपमम्। चन्द्रपक्षे जडे चेतनवद् व्यवहार आलङ्कारिकः ॥३॥