टिप्पणी: १. ऋ० ५।७९।१, साम० १७४०। २. (दिवित्मता) दिवं प्रकाशम् इन्धते यैः प्रशस्तैः स्वगुणैः तद्वता इति ऋ० १।२६।२ भाष्ये द०। ३. अश्वा महती सूनृता वाग् यस्यास्तत्सम्बुद्धौ। अश्व इति महन्नाम (निघं० ३।६) इति ऋ० ५।७९।१ भाष्ये द०। अश्वां आशुकारिणी सूनृता वाक् यस्याः सा अश्वसूनृता—इति भ०। ४. (वाय्ये) तन्तुसदृशे सन्ताननीये विस्तारणीये सन्ततिरूपे इति तत्रैव ऋग्भाष्ये द०। सत्यश्रवसि ऋषौ विद्यमानान्, तस्य मम वश्यानित्यर्थः, वाय्ये वयस्य अपत्ये च विद्यमानान् यथा अबोधयः तथा अस्मान् अद्य बोधय। त्वमाविथ नर्यं तुर्वशं यदुं त्वं तुवीर्ति वय्यं शतक्रतो, ऋ० १।५४।६ इत्यादिषु वय्यश्च श्रूयते—इति भ०। वाय्ये वयपुत्रे सत्यश्रवसि मयि अनुगृहाणेत्यर्थः—इति सा०। ५. ऋग्भाष्ये दयानन्दर्षिर्ऋचमिमां स्त्री कीदृशी भवेदिति विषये व्याख्यातवान्। तथा च तदीयो भावार्थः—‘यथा प्रातर्वेला दिनं जनयित्वा सर्वाञ्जागरयति तथैव विदुषी स्त्री स्वसन्तानानविद्यानिद्रात उत्थाप्य विद्यां बोधयति’ इति।