(वारणः) रोगादीनां निवारकः (उरामथिः) विस्तीर्णतमोनाशकः (वृकः चित्) सूर्यः इव (अस्य) इन्द्रस्य जगदीश्वरस्य तव (वारणः) दुःखादीनां निवारकः प्रतापः (वयुनेषु) तव कर्मसु (आ भूषति) भूषणभूतोऽस्ति। [आदित्योऽपि वृक उच्यते, यदावृङ्क्ते। निरु० ५।२१। ऊर्णुते आच्छादयतीति उरा। यद्वा, ओरति सर्वत्र व्याप्नोतीति उरा, उर गतौ भ्वादिः। चिदित्युपमार्थको निरुक्ते व्याख्यातः। १।४, ३।१६।] (सः) असौ त्वम् हे (इन्द्र) परमात्मन् ! (नः) अस्माकम् (इमम्) एतम् (स्तोमम्) स्तोत्रम् (जुजुषाणः) सेवमानः (चित्रया धिया) अद्भुतया प्रज्ञया क्रियया वा सह (प्र आ गहि) प्रकर्षेण अस्मान् आगच्छ। [संहितायां ‘सेमं’ इत्यत्र ‘सोऽचि लोपे चेत् पादपूरणम्’। अ० ६।१।१३४ इत्यनेन ‘सः’ इत्यस्य सोर्लोपे सन्धिः] ॥२॥ अत्र श्लिष्टोपमालङ्कारः ॥२॥