हे (वरुण) दोषनिवारक वरणीय परमात्मन् राजन् आचार्य वा ! (इमं मे हवम्) एतद् मदीयम् आह्वानम् (श्रुधि) शृणु। [शृणोतेः ‘श्रुशृणुपॄकृवृभ्यश्छन्दसि।’ अ० ६।४।१०२ इति हेर्धिरादेशः। संहितायाम् ‘अन्येषामपि दृश्यते’। अ० ६।३।१३७ इति दीर्घः।] (अद्य) अस्मिन् दिने (मृडय च) सुखय च। [संहितायाम् अद्या इत्यत्र ‘निपातस्य च’ अ० ६।३।१३६ इति दीर्घः।] (अवस्युः) त्वद्रक्षणेच्छुः अहम्। [अवः रक्षणम् आत्मनः कामयते इति अवस्युः, क्यचि ‘क्याच्छन्दसि’ अ० ३।२।१७० इति उः प्रत्ययः।] (त्वाम्) परमात्मानं राजानम् आचार्यं वा (आचके) कामये। [आचके इति कान्तिकर्मा। निघं० २।६।] ॥१॥२