स॒हावा॑ पृ॒त्सु त॒रणि॒र्नार्वा॑ व्यान॒शी रोद॑सी मे॒हना॑वान्। भगो॒ न का॒रे हव्यो॑ मती॒नां पि॒तेव॒ चारुः॑ सु॒हवो॑ वयो॒धाः॥
sahāvā pṛtsu taraṇir nārvā vyānaśī rodasī mehanāvān | bhago na kāre havyo matīnām piteva cāruḥ suhavo vayodhāḥ ||
स॒हऽवा॑। पृ॒त्ऽसु। त॒रणिः॑। न। अर्वा॑। वि॒ऽआ॒न॒शी॒ इति॑। रोद॑सी॒ इति॑। मे॒हना॑ऽवान्। भगः॑। न। का॒रे। हव्यः॑। म॒ती॒नाम्। पि॒ताऽइ॑व। चारुः॑। सु॒ऽहवः॑। व॒यः॒ऽधाः॥
स्वामी दयानन्द सरस्वती
फिर उसी विषय को अगले मन्त्र में कहते हैं।
स्वामी दयानन्द सरस्वती
पुनस्तमेव विषयमाह।
हे मनुष्या यः पृत्सु तरणिरर्वा न सहावा रोदसी इव मेहनावान् कारे व्यानशिर्हव्यो भगो न मतीनां वयोधाः सुहवश्चारुः पितेव वर्त्तते तमेव यूयं भूपतिं कुरुत ॥३॥