यजा॑महे वां म॒हः स॒जोषा॑ ह॒व्येभि॑र्मित्रावरुणा॒ नमो॑भिः। घृ॒तैर्घृ॑तस्नू॒ अध॒ यद्वा॑म॒स्मे अ॑ध्व॒र्यवो॒ न धी॒तिभि॒र्भर॑न्ति ॥
yajāmahe vām mahaḥ sajoṣā havyebhir mitrāvaruṇā namobhiḥ | ghṛtair ghṛtasnū adha yad vām asme adhvaryavo na dhītibhir bharanti ||
यजा॑महे। वा॒म्। म॒हः। स॒ऽजोषाः॑। ह॒व्येभिः॑। मि॒त्रा॒व॒रु॒णा॒। नमः॑ऽभिः। घृ॒तैः। घृ॒त॒स्नू॒ इति॑ घृतऽस्नू। अध॑। यत्। वा॒म्। अ॒स्मे इति॑। अ॒ध्व॒र्यवः॑। न। धी॒तिऽभिः॑। भर॑न्ति ॥ १.१५३.१
स्वामी दयानन्द सरस्वती
अब एकसौ त्रेपनवें सूक्त का आरम्भ है। उसके प्रथम मन्त्र में फिर मित्र-वरुण के गुणों का वर्णन करते हैं ।
स्वामी दयानन्द सरस्वती
पुनर्मित्रावरुणगुणानाह ।
हे घृतस्नू मित्रावरुणा वां सजोषा वयं धीतिभिरध्वर्यवो न हव्येभिर्नमोभिर्घृतैर्महो यजामहेऽध यद् वामस्मे च विद्वांसो भरन्ति तं धरतां च ॥ १ ॥
माता सविता जोशी
(यह अनुवाद स्वामी दयानन्द सरस्वती जी के आधार पर किया गया है।)या सूक्तात मित्र वरुण यांच्या गुणांचे वर्णन असल्यामुळे या सूक्ताच्या अर्थाची मागच्या सूक्ताच्या अर्थाबरोबर संगती जाणली पाहिजे ॥