यो वां॑ य॒ज्ञैः श॑शमा॒नो ह॒ दाश॑ति क॒विर्होता॒ यज॑ति मन्म॒साध॑नः। उपाह॒ तं गच्छ॑थो वी॒थो अ॑ध्व॒रमच्छा॒ गिर॑: सुम॒तिं ग॑न्तमस्म॒यू ॥
yo vāṁ yajñaiḥ śaśamāno ha dāśati kavir hotā yajati manmasādhanaḥ | upāha taṁ gacchatho vītho adhvaram acchā giraḥ sumatiṁ gantam asmayū ||
यः। वा॒म्। य॒ज्ञैः। श॒श॒मा॒नः। ह॒। दाश॑ति। क॒विः। होता॑। यज॑ति। म॒न्म॒ऽसाध॑नः। उप॑। अह॑। तम्। गच्छ॑थः। वी॒थः। अ॒ध्व॒रम्। अच्छ॑। गिरः॑। सु॒ऽम॒तिम्। ग॒न्त॒म्। अ॒स्म॒यू इत्य॑स्म॒ऽयू ॥ १.१५१.७
स्वामी दयानन्द सरस्वती
फिर उसी विषय को अगले मन्त्र में कहते हैं ।
स्वामी दयानन्द सरस्वती
पुनस्तमेव विषयमाह ।
हे अध्यापकोपदेशकौ यः शशमानः कविर्होता मन्मसाधनो यज्ञैर्वां सुखं दाशति यजति च तं हाऽस्मयू युवामुपागच्छथो तावह अध्वरं गन्तं गिरः सुमतिं चाच्छ वीथः ॥ ७ ॥