टिप्पणी: २−(तम्) प्रसिद्धम् (उ) एव (पूर्व) प्राचीनाः (पितरः) पालकजनाः विद्वांसः (नवग्वाः) अ०१४।१।६। णु स्तुतौ-अप्+गम्लृ गतौ ड्वप्रत्ययः। स्तोतव्यचरित्राः (सप्त) सप्तसंख्याकाः (विप्रासः) विप्राणां व्यापनकर्मणामिन्द्रियाणाम्-निरु०१४।१३। व्यापनकर्माणीन्द्रियाणि यथा। त्वक्चक्षुःश्रवणरसनाघ्राणमनोबुद्धयः। सप्त ऋषयः-अ०४।११।९। (अभि) सर्वतः (वाजयन्तः) ज्ञापयन्तः सन्ति (नक्षद्दाभम्) नक्षतिर्व्याप्तिकर्मा-निघ०२।१८-शतृ, दभ्नोतीति वधकर्मा-निघ०२।१९। नक्षत्+दम्भु दम्भे हनने-अण्, नलोपश्छान्दसः। व्याप्नुवतां दोषाणां नाशकम् (ततुरिम्) आदृगमहनजनः किकिनौ लिट् च। पा०३।२।१७१। तॄ प्लवनतरणयोः, अन्तर्गतण्यर्थः। किन्। बहुलं छन्दसि। पा०७।१।१०३। इत्युत्वम्। दुःखेभ्यस्तारयितारम् (पर्वतेष्ठाम्) पर्वते मेघे स्थितां विद्युतमिव शुद्धस्वरूपम्-इति दयानन्दभाष्ये (अद्रोघवाचम्) अ०६।१।२। द्रोहरहितवाग्युक्तम्। कल्याणवाणीम् (मतिभिः) बुद्धिभिः (शविष्ठम्) अतिशयेन बलवन्तम् ॥