यदि॑न्द्र॒ प्रागपा॒गुद॒ङ्न्य॑ग्वा हू॒यसे॒ नृभि॑: । सिमा॑ पु॒रू नृषू॑तो अ॒स्यान॒वेऽसि॑ प्रशर्ध तु॒र्वशे॑ ॥
yad indra prāg apāg udaṅ nyag vā hūyase nṛbhiḥ | simā purū nṛṣūto asy ānave si praśardha turvaśe ||
यत् । इ॒न्द्र॒ । प्राक् । अपा॑क् । उद॑क् । न्य॑क् । वा॒ । हू॒यसे॑ । नृऽभिः॑ । सिम॑ । पु॒रु । नृऽसू॑तः । अ॒सि॒ । आन॑वे । अ॒सि॒ । प्र॒ऽश॒र्ध॒ । तु॒र्वशे॑ ॥ ८.४.१
शिव शंकर शर्मा
किसका अनुकूल ईश्वर होता है, यह इस ऋचा से दिखलाते हैं।
आर्यमुनि
अब कर्मयोगी को उपदेशार्थ बुलाकर उसका सत्कार करना कथन करते हैं।
शिव शंकर शर्मा
कस्यानुकूल ईश्वरोऽस्तीत्यनया दर्शयति।
आर्यमुनि
अथोपदेशार्थमाहूतस्य कर्मयोगिनः सत्क्रियोच्यते।